Listening to the Cock, 1944 by Marc Chagall. Listing to the Cock suggests one of the fundamental problems of Chagall's pictorial language: a tendency for motifs to acquire an independent existence of their own, which threatens to rob them of their expressive power. Familiar elements in his work - all the loving couples, huts, animals, and later 28 marca 1985 roku zmarł we Francji niezwykły malarz pochodzenia żydowskiego Marc Chagall. Przy okazji tej rocznicy postanowiliśmy przywołać 10 najciekawszych faktów z życia tego wyjątkowego artysty. 1. Marc Chagall już jako mały chłopiec marzył o tym, aby być muzykiem, tancerzem, poetą oraz malarzem. Chagall w swoim wspomnieniach „Moje życie” z 1931 roku wyznaje, że po raz pierwszy opowiedział swoich planach swojej matce. Zaniepokojona kobieta postanowiła skonsultować ten pomysł z artystą Jehudem Penem prowadzącym szkołę rysunku i malarstwa w Witebsku. Pomimo wątpliwości matki, co do talentu chłopca, profesor dostrzegł w nim ogromny potencjał i zgodził się udzielać mu lekcji. 2. W wieku 20 lat Chagall postanowił rozpocząć naukę w Petersburgu. Wyjechał tam pomimo obowiązującego Żydów zakazu osiedlania się w stolicy. Ojciec wręczył mu na podróż jedyne 27 rubli, dlatego młody malarz podjął się zarobkowego malowania szyldów. Marc Chagall, Francja, 1921 3. Swoją przyszłą żonę, Bellę Rosenfeld artysta poznał w 1909 roku w Petersburgu. Spotkali się na moście, połączyły ich spojrzenia. Od tego momentu nie potrafili już bez siebie żyć. On miał wtedy 23 lata, ona niecałe 15. Bella tak opisała ich pierwsze spotkanie: „Byłam zaskoczona jego oczami, były tak niebieskie jak niebo… Zakochałam się w nich. Nikt nie wyrzekł słowa. Oboje czuliśmy bicie naszych serc”. 4. Pierwotna wersja jego żydowskiego nazwiska brzmiała Segał i francuską pisownię otrzymało dopiero w 1910 roku, kiedy malarz przybył do Francji i wyraził wielki zachwyt nad tutejszą sztuką oraz atmosferą wiecznie żyjącego i tętniącego miasta. 5. W 1919 roku artysta wszedł w ostry konflikt z Kazimierzem Malewiczem, piewcą sztuki awangardowej. Pomimo, że Chagall zainaugurował w 1919 roku witebską Wolną, ów spór doprowadził do usunięcia malarza ze szkoły i przemianowania go na akademię suprematyczną. 6. Chagall upodobał sobie w swoich obrazach postacie, które obdarzone są darem latania i unoszą się beztrosko nad wiejskimi pejzażami. Jako inspirację do takiego ujęcia artysta przyjął określenie „niebieskie ptaki”, które na początku XX wieku używane było w Rosji w stosunku do ludzi, których źródło utrzymania było nieznane. Artysta znał również doskonale powiedzenie, które w dosłownym tłumaczeniu z jidysz brzmi „fruwać po niebie”, czyli „dać się ponieść fantazji”. 7. Malarz z chęcią czerpał inspiracje z najbliższego otoczenia. Jako swoich modeli przedstawiał bardzo często członków rodziny, zaś tłem wszystkich scen jest Witebsk, przez co rozsławił to małe białoruskie miasteczko niemal na cały świat. Od dziecka fascynował się także wszystkim, co wiązało się z motywem cyrku. Podobnie jak Pablo Picasso, chętnie podejmował się tego tematu w malarstwie oraz w grafice. Marc Chagall, “Błękitny skrzypek”, 1974 8. W sztuce Chagalla widoczne są również bardzo wyraźne wpływy judaizmu. Motywy żydowskie stanowiły często tło dla wypowiedzi artystycznej malarza. Chagall przedstawiał w swoich obrazach elementy chasydzkiego świata, jednak jako dorosły nie był praktykującym Żydem. 9. Po śmierci żony Belli w 1944 roku, Chagall po roku związał się z gospodynią Virginią Haggard McNeil, z którą miał syna Davida. W latach 50. XX wieku przenieśli się do willi w Prowansji. Virginia opuściła konkubenta w 1952. 12 czerwca tego samego roku ożenił się po raz drugi, z Valentine Brodsky, którą zwykł nazywać Vava. 10. Marc Chagall zmarł 28 marca 1985 roku. Podobnie jak Amadeo Modigliani, z którym sąsiadował w czasie swojego pierwszego pobytu w Paryżu, przeszedł do historii malarstwa nie tworząc i nie należąc do własnej szkoły. Przebywając w Paryżu inspirował się orfizmem oraz kubizmem, lecz równocześnie wypracował swój niezaprzeczalnie osobisty styl, pełen mieniących się barw oraz magicznych, onirycznych pejzaży. Marc Chagall, “”zakochani nad miastem”, 1915Marc Chagall was a Russian-French artist of Belarusian Jewish origin. An early modernist, he was associated with several major artistic styles and created works in a wide range of artistic formats, including painting, drawings, book illustrations, stained glass, stage sets, ceramic tapestries and fine art prints.„Wojna” Marca Chagalla to obraz, który powstał w 1966 r. Dzieło ściśle wiąże się z biografią artysty. Przyszedł on na świat w Witebsku, w rodzinie żydowskiej. Dalsze lata jego życia upłynęły na próbach rozwoju kariery, z tego powodu wyjechał do Moskwy i Paryża. Jednak wkrótce powrócił w rodzinne strony i założył rodzinę. Po raz kolejny do Francji wyruszył w 1937 r., a już 5 lat później zmuszony był opuścić Europę i udać się za ocean. Chociaż wojna nie dosięgła Chagalla bezpośrednio, zniszczony został świat jego dzieciństwa – wspaniała przestrzeń barwnych i różnorodnych sztetli (żydowskich miasteczek). Opis „Wojna” namalowana została techniką olejną na płótnie o rozmiarach 163 x 231cm. Dzieło to przedstawia apokaliptyczną, przerażającą scenę, a wrażenie to potęguje kolorystyka oparta na kontraście (biel : czerń), jaka zestawiona została z ognistą czerwienią umieszczoną w lewym górnym rogu. Na pierwszym planie widać przestrzeń pokrytą śniegiem. Najpewniej są to prowadząca do miasteczka droga i otaczające ją pola. Tego dnia ślady na białej pokrywie odciskają rozpacz i beznadzieja. Ludzie w pośpiechu i strachu wybiegli z miasteczka, niosą ze sobą swój dobytek, niektórzy rozpaczają nad ciałami umarłych, ukrywając twarze w dłoniach. W centralnym punkcie prawej części ukazany został wóz. Siedzący na nim ludzie opuszczają tę okolicę, zmierzając w bliżej nieokreśloną przestrzeń. Lewa strona dzieła spowita jest ogniem i dymem. Zagłada niewielkiego sztetlu przedstawiona jest w sposób niezwykle ekspresyjny, budzący strach. Wśród tańczących płomieni stoją ludzie – zgięci w przeraźliwym bólu. W prawym górnym rogu umieszczona jest tajemnicza zwierzęca sylwetka. Przypomina ona kozę – motyw często pojawiający się w dziełach Chagalla, interpretowany zarówno jako element nawiązujący do krajobrazu żydowskich miasteczek, jak i starotestamentowej ofiary. Na grzbiecie tego stworzenia można dostrzec ojca opłakującego rodzinę, zaś zupełnie po prawej stronie widnieje ukrzyżowana postać, obok której stoi tajemnicza figura przyglądająca się całej scenie i najprawdopodobniej rozpaczająca nad losem cierpiących. Kompozycja obrazu jest niezwykle dynamiczna. Spowodowane jest to nie tylko wielością szczegółów, postaci będących w ruchu, ale także diagonalnością (pochyleniem) układu. Analiza i interpretacja Miasteczko przedstawione przez Chagalla zdaje się być odbiciem Witebska, czyli miejsca młodości artysty. Opuszczający je ludzie stanowią więc nawiązanie do drogi życiowej malarza, do biblijnego exodusu i żydowskiej diaspory. W ten sposób ukazał twórca dramatyczne doświadczenia całego narodu, które przekłada się na cierpienie ludzkości. Przerażająca scena namalowana przez Chagalla jest także wyrazem ofiary. Sugerować mogą to sylwetka kozy (kozła) oraz płomienie. Żywioł ognia stanowi odniesienie do całopalenia (sposobu składania ofiary Bogu), a więc holokaustu (z hebrajskiego).„Wojna” jest szczególnym wyrazem okrucieństwa tego złowrogiego żywiołu. Odzwierciedla je nie tylko przez wszechobecne cierpienie ludzkie, ale także deformację krajobrazu oraz ściśle związaną z Biblią symbolikę. Zabieg ten podkreśla wagę ofiary całego narodu żydowskiego (być może ludzkości) złożonej w czasie wojny. Rozwiń więcejMarc Chagall zapravo Мойшe Захарович Шагалов na ruskom (* Vitebsk, 7. jul 1887. - † Saint-Paul-de-Vence / okolica Nizze , 28. mart 1985 . [1] ) bio je neobično cijenjeni rusko - francuski nadrealistički - ekspresionističkički slikar i grafičar , židovskog porijekla, koji je veći dio svog života proživio u Francuskoj .
To jedno z najlepszych i najciekawszych dzieł Chagalla stało się znakiem cierpienia, którego jedyny sens odkryć można w Bogu, u Niego pośród bólu zdarzeń szukając wskazówki, co robić. Marc Chagall, francuski malarz rosyjskiego pochodzenia, urodził się w 1887 roku w małym miasteczku Witebsk, w biednej rodzinie ortodoksyjnych Żydów. Artysta, choć nie kultywował religii przodków, nigdy się jej nie wypierał. Szanował jej obecność w swoim życiu tak bardzo, że wielokrotnie pozwalał się jej ujawniać w malarstwie. Tora, siedmioramienny świecznik zapalany w szabasowy piątkowy wieczór, tałes - żydowski modlitewny szal, postaci ubogich na ogół i pobożnych Żydów, ich domostwa - to motywy nieustannie pojawiające się na obrazach Chagalla. Czasem występują samodzielnie, często towarzyszą innym motywom, do dziś traktowanym jako znak szczególny twórczości Chagalla: parze kochanków symbolizującej głębię miłości artysty do żony Belli oraz krowom i rybom, zwierzętom typowym dla małomiasteczkowego środowiska, z którego wywodził się malarz. Oczywiście wszystko to pokazane w oderwaniu od praw grawitacji, co stanowi kolejny znak charakterystyczny malarstwa Marca Chagalla. Na początku lat trzydziestych semantyka tych motywów zmienia się jednak, tracąc swą beztroskę. Wrażliwy jako artysta, ale i człowiek Marc Chagall nie mógł przecież pominąć milczeniem tego, co zaczynało dziać się w Europie. Prześladowanie Żydów, nasilające się wobec nich akty przemocy, tworzenie żydowskich gett stawało się zapowiedzią zbliżającej się tragedii narodu wybranego. W miarę spokojnie żyjący do tej pory wiarą w starotestamentalnego Boga stanął właśnie - nie zdając sobie jeszcze w pełni z tego sprawy - w obliczu kresu swojego świata. Artysta - niczym prorok - wyraził to na płótnie Samotność z 1933 roku. Obraz znajduje się dziś w Tel Aviv Museum. Niemal całą jego powierzchnię wypełniają dwie postaci. Główny bohater to Żyd okryty tałesem, siedzący w zamyśleniu na tle wiejskiego krajobrazu. Przytrzymywana przez niego Tora wskazuje na charakter snutych przez niego refleksji. Obok Chagall namalował podobnej wielkości krowę, zwierzę symbolicznie zrośnięte z codziennością wschodnioeuropejskiego, najczęściej biednego żydostwa, dla którego stanowiła ona faktyczną żywicielkę rodziny. Była więc siłą rzeczy znakiem spokoju, niezmienności, a więc i bezpieczeństwa panującego w świecie biednych, żyjących na wsi ortodoksyjnych Żydów. Artyzm Chagalla sprawił, że mimo pozoru statyczności przedstawionych sylwetek widz wyczuwa w nich napięcie. Obraz ten to pierwsza malarska riposta na powiększający się w Europie chaos, gdzie napaści na Żydów stawały się codziennością, a religia i tradycja padły ofiarą hitlerowskich Niemców czy radzieckich bolszewików. Samotność jest w tym kontekście wyrazem przeczucia o zmierzchu narodu wybranego. W tej atmosferze, w roku 1938, powstaje obraz Białe ukrzyżowanie - znajdujący się obecnie w Art Institute of Chicago. To jedno z najlepszych i najciekawszych dzieł Chagalla stało się znakiem cierpienia, którego jedyny sens odkryć można w Bogu, u Niego pośród bólu zdarzeń szukając wskazówki, co robić. Chagall ukazuje tu swoim rodakom odnalezioną pośród rozpaczy drogę. Drogę zaskakującą. Artysta bowiem dla definitywnie kończącego się - jak się wydawało - świata żydowskiej tradycji ratunek odnajduje w Tym, którego ów świat odrzucił: w Jezusie. Syn Boży został przedstawiony w centrum obrazu. Dzieło to nie jest jednak uniwersalną opowieścią o Bogu Człowieku. Artysta akcentuje Jego pochodzenie. "Jezus jest Żydem" - zda się mówić, otaczając biodra wiszącego na krzyżu Chrystusa czarno-białym modlitewnym szalem żydowskim, zastępującym w tej roli czerwoną materię, której obecność została uświęcona setkami lat tradycyjnych wyobrażeń Jezusa ukrzyżowanego. W tym czasie życie osobiste artysty wypełniała miłość do żony, opiewana przez niego także po jej nagłej śmierci w 1944 roku. Towarzyszył temu zarazem brak zainteresowań praktykami religijnymi. Czy zatem w innych okolicznościach niż dramatyzm szykującej się do wojny Europy Chagall mógłby się zdecydować na zaskakującą u Żyda konkluzję, że wybawieniem i nadzieją żydowskiego świata jest Jezus? Ukazując Go w smudze światła, nawiązuje do ewangelicznych słów: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem (J 14, 6). Jezus jest nadzieją. Tym bardziej że w ujęciu Białego ukrzyżowania starotestamentalni mężowie opatrznościowi Izraelitów - Abraham, Mojżesz, Ezechiel oraz Rachela - załamują ręce. Ich postacie, ukazane w wyrazistych gestach oddających żydowską bezpośredniość i spontaniczność w relacji do Boga, jakby symbolicznie skrywa cień. Scena z nimi wydaje się należeć do łańcucha wydarzeń, które na kształt koła otaczają Ukrzyżowanego. Umieszczona u szczytu obrazu, otwiera i zamyka koło życia. Ostoja starotestamentowych Żydów - Abraham i Mojżesz - rozpaczają, a rozpacz to uczucie, w którym nie ma nadziei. Tam zaś, gdzie nie ma nadziei, nie można też mówić o przyszłości. Droga się więc kończy... Drabina staje się pomostem, daje możliwość ucieczki, ale i szansę spokojnego przejścia ku światu Prawdy Nowego Przymierza. Prawdy odrzuconej przez Żydów, która trwa i czeka na naród wybrany. Symboliczne zjednoczenie Starego i Nowego Przymierza wyraża świecznik u stóp krzyża. Wydobywające się z siedmiu płonących świec białe światło zlewa się w kształt koła - białej Hostii.
Marc Chagall - Biografia e Opere in vendita. Opere in Vendita da Deodato Arte - La produzione artistica di vanta una vasta e variegata creazione di dipinti, disegni, sculture, illustrazioni di libri, vetrate e incisioni. All’interno delle sue opere si mescolano le tradizioni culturali di Francia, Russia e della cultura nativa ebraica.
W Rzymie trwa wystawa malarstwa Marca Chagalla - rosyjskiego Żyda, który w swoich płótnach zaklinał przeszłość. Latające krowy, unoszące się nad ziemią panny młode, uliczki uroczych „sztetli", skrzypkowie i cyrkowcy zaludniali jego czarodziejskie obrazy. Kraina Chagalla nie była jednak taka jednowymiarowa. Obok obrazów ukazujących w bajecznych kolorach sielankowe życie zwykłych ludzi z dzieciństwa malarza, przedstawionych w typowy dla niego sposób: czarodziejski i bajkowy, Chagall malował obrazy przesycone lękiem i smutkiem. Płakał nad światem, który doprowadził go do cierpienia i odrzucenia, a wspomnienia doświadczeń II wojny światowej już nigdy go nie opuściły. Różne etapy jego twórczości doskonale ukazuje wystawa w Complesso Del Vittoria-no przy Via San Pietro in Carcere, w miejscu, które obowiązkowo mija każdy turysta. Zgromadzono tu ponad 180 płócien pożyczonych od właścicieli prywatnych i muzeów w Moskwie, Sankt Petersburgu, Paryżu czy Nicei, gdzie w Musee National Message Biblique Marc Chagall znajduje się najwięcej prac artysty. Oprócz obrazów olejnych można obejrzeć gwasze, rysunki, projekty i rzeźby malarza, o którym Picasso powiedział: „Gdy Chagall maluje, nigdy nie wiadomo, czy robi to we śnie, czy na jawie. Gdzieś w swojej głowie musi mieć anioła". To trafne spostrzeżenie idealnie odpowiada tytułowi rzymskiej wystawy: „Chagall w krainie czarów". Magiczny Witebsk Chagall urodził się na Białorusi, w małym miasteczku Witebsk w lipcu 1887roku. Był dziewiątym dzieckiem prostej kobiety i handlarza ryb. Wzrastał w społeczności pobożnych Żydów, a obrazy dzieciństwa i młodości, które na zawsze pozostały w jego pamięci, odwzorował na płótnach. Witebsk był typowym dla wschodnich ziem miasteczkiem, „sztetlem" w połowie zamieszkałym przez Żydów. Jeszcze jako Segal Mosche - bo tak brzmiało prawdziwe imię i nazwisko Chagalla - skończył szkołę powszechną, a potem, dzięki intuicji matki, pobierał lekcje śpiewu, gry na skrzypcach i malarstwa. Szukając swojej drogi w życiu, szybko zauważył, że różni się od innych: „Musiałem znaleźć zawód szczególny, zajęcie, które nie pozwoliłoby mi zapomnieć o niebie i gwiazdach i dzięki któremu odnalazłbym własny sens życia. Tak, tego właśnie szukałem". Dzięki swej determinacji wyjechał z Witebska najpierw do Moskwy, a potem dalej w świat - do Paryża. Mimo że od tej chwili, od 1910 roku, rozpoczęła się jego tułaczka, z kilkuletnim epizodem powrotu do Rosji, to niskie wiejskie domki i mieszkańcy Witebska nigdy nie opuszczą jego obrazów. „Ziemią, która odżywiała korzenie mojej sztuki, był Witebsk, ale moja sztuka potrzebowała Paryża, tak jak drzewo potrzebuje wody. Nie miałem żadnego innego powodu, by opuszczać moją ojczyznę, i wierzę, że w malarstwie pozostałem jej zawsze wierny" - pisał Chagall wiele lat później. Wielkie prądy artystyczne: kubizm i surrealizm dotknęły go oczywiście, ale poza krótkotrwałą inspiracją nie wpłynęły znacząco na jego sztukę. Chociaż może w przypadku kubizmu było trochę inaczej. Okazało się bowiem, że symultaniczność motywów i przejrzystość form umożliwiły Chagallowi pokazanie niewyrażalnego w normalny sposób świata wyobraźni. Dzięki nowym środkom wyrazu mógł wreszcie wyrazić „radość wspomnień dzieciństwa w Witebsku". Przykładem obrazu z tego okresu jest słynne płótno pt. „Ja i wieś". Latająca panna młoda Planowany na krótko powrót do Rosji okazał się kilkuletnim epizodem rewolucyjnym. Chagall z wybuchem rewolucji bolszewickiej wiązał duże nadzieje. Nie był jedynym artystą, który dał się nabrać na hasła o równości i panujący optymizm. Jego chwilowe zauroczenie przemianami w Rosji odznaczyło się dużą aktywnością. Został dyrektorem Akademii Sztuki w Witebsku, w której nauczali słynni artyści, jak na przykład Malewicz, organizował wystawy dopóki nie stwierdzono, że jego sztuce brakuje politycznej użyteczności: „Dlaczego krowa jest zielona i dlaczego koń fruwa po niebie?" - pytano artystę, który - jak sam wspomina - wyglądał wtedy niczym sowiecki funkcjonariusz. Obudziła się w nim w końcu nieufność do zdobyczy rewolucji i dzięki różnym koneksjom udało mu się z żoną i córką wyjechać do Francji. Musiał dużo malować - w Związku Radzieckim żył na skraju nędzy, we Francji nie było lepiej. Zaczął odtwarzać obrazy, które zaginęły, tak jakby chciał ocalić kawałek siebie, Żyda osadzonego w tradycji swojego narodu. Jego twórczość pełna była teraz wizji jakby ze snu, marzeń rodem z czarodziejskiej - ale całkiem realnie istniejącej - krainy. „Nasz cały wewnętrzny świat jest realnością, może nawet bardziej realną niż świat widzialny. Jeżeli ktoś wszystko, co wydaje się nielogiczne, nazywa fantazją lub bajką, udowadnia tylko, że nie rozumie natury" - tak określał swoje artystyczne credo. Lubił spokojne życie, był piewcą miłości. Ci wszyscy kochankowie, splecione pary przelatujące po niebie, były wyrazem jego wiary w siłę miłości. Wyrażając swoje pragnienia, wymieniał: miłość, poczucie bezpieczeństwa, rodzinę, ale także słowa proroków i życie z Chrystusem. Życie z Chrystusem „Jeśli malarz jest Żydem i maluje życie, jak mógłby obronić się przed żydowskimi elementami w swojej twórczości! Ale jeżeli jest dobrym malarzem, obraz będzie zawierał o wiele więcej. Zostaną co prawda zachowane żydowskie elementy, ale jego sztuka osiągnie niepowtarzalną siłę" - pisał w swoich wspomnieniach. Przed oczami stają nam typowe „chagallowskie" elementy wielokrotnie cytowane w jego pracach: motyw Żyda - wiecznego tułacza, zwój Tory, skrzypek, młode pary (bardzo „żydowskie") i wspomniany już pejzaż „sztetlu". W latach trzydziestych coraz częściej pojawia się ukrzyżowany Chrystus - Żyd. Są to czasy, które Chagall odczuwał bardzo boleśnie, przewidując, do czego może doprowadzić rodzący się w Niemczech narodowy socjalizm. Czy Chrystus był dla niego jedynie ikoną rozumianą przez wszystkich? Z jego wypowiedzi wynika, że jako Żyd doskonale rozumiał sens przyjścia Mesjasza, ale czy uznał, że jest nim Chrystus? Patrząc na takie obrazy jak „Białe ukrzyżowanie" wydaje się to bardzo możliwe. To przejmujący obraz, ikona. Wokół Ukrzyżowanego rozgrywają się pełne cierpienia sceny współczesne, ludzie uciekają w ciemność, porzucona Tora nie wystarcza. Jasny promień oświetla Krzyż - znak współcierpienia i nadziei. „Wiara w Niego przenosi góry beznadziei" - zdaje się mówić Chagall. Odtąd ukrzyżowany Chrystus widniejący na jego obrazach będzie nadzieją dla Narodu, któremu przyszło tułać się po świecie, być mordowanym i prześladowanym. Chagall również musiał uciekać: najpierw na południe Francji, potem do Stanów Zjednoczonych. Chrystus przez współcierpienie nadaje tym strasznym wydarzeniom tamtych czasów sens. „Czy Bóg, lub ktokolwiek, da mi siłę, abym mógł tchnąć w obrazy mój oddech? Oddech modlitwy i smutku, modlitwy o zbawienie i zmartwychwstanie" - zastanawiał się Chagall. Dziś patrzymy na jego obrazy i widzimy, że wszystko to w nich jest: i modlitwa, i smutek, i miłość, i nadzieja. Cytaty pochodzą z książki Marca Chagalla „Moje życie" opr. mg/mg
The Chagall Peace Windows, United Nations, NYC (1964) In 1964, Marc Chagall received a commission to create a stained-glass window for the United Nations. The purpose of this window was to honor Dag Hammarskjöld, the UN’s second Secretary General who was killed together with 15 other people in a plane crash in Africa.Słówko po niemiecku:Słówko po polsku:Bakczysaraj Bakczysaraj w nocy Burza Dobranoc KonrAdam MickiewiczGrób Agamemnona Hymn KordianJuliusz SłowackiNie-Boska komediaZygmunt KrasińskiWykłady z filozofii dziejówGeorg Wilhelm Friedrich HegelDo Radości Rękawiczka Wilhelm TellFriedrich Schiller(Arnold Winkelried) postawa poświęcenia życia w waWinkelriedyzm(Konrad Wallenrod) walka podstępna, sprzeczna z moWalenrodyzm(Jacek Soplica) postawa wspólnej walki zjednoczoneSolidaryzm narodowy(44) postawa złożenia ofiary z męczeństwa narodu, Mesjanizm(Prometeusz) poświęcenie jednostki dla naroduPrometeizmAdam Krafft Bema pamięci żałobny - rapsod W WeroniCyprian NorwidWolnośćAleksander PuszkinRob RoyWalter ScottAnioły dobra i złaWilliam BlakeCzarny tulipanAleksander DumasStefan Żeromski Maria Dąbrowska Maria KuncewiczowaKlasycyzmZmierzch ZachodówOswald SpenglerBunt masJose Ortega Y GassetJa i miasteczkoMarc ChagallCzyhanie na Boga Sokrates tańczący Kwiaty Polskie Julian TuwimPrzedwiośnieStefan ŻeromskiJulian Tuwim Kazimierz Wierzyński Jan Lechoń AntonSkamandryciGranicaZofia NałkowskaWasilly Kandisky Edward MunchabstrakcjonizmGuilliane Apollinare Salvador Dalisurrealizm- nadrealizmPablo PicassokubizmVincent van GoghekspresjonizmUmberto BoccianifuturyzmUle na UkrainieJan StanisławskiObudziło mnie brzęczenie owadówKazimierz MikulskiWysokie drzewa Śnieżki polne (Kartoflisko Wieprz GLeopold StaffHerostratesJan LechońNike MiłośćMaria Pawlikowska-JasnorzewskaBłękitna chwilaKazimiera IłłakowiczównaBallada bezludna TopielecBolesław LeśmianOften, they bring the humanity and optimism embodied by Marc Chagall, who once said, “Despite all the troubles of our world, in my heart I have never given up on the love in which I was brought up or on man’s hope in love.”. Artist Marc Chagall is known for his poetic, colorful paintings. He was also a refugee.
Więcej wierszy na temat: Sztuka « poprzedni następny » Jednemu z aktywniejszych bejowych krytyków W nocy śnieg spadł i całe miasteczko pobielił, Uliczki miasta puste – jak to przy niedzieli, Jest ranek – pomaleńku ze snu wstaje miasto Niebem płynie Wędrowiec z wielkim workiem, laską: Biedny Żyd – stary kaszkiet i płaszcz go okrywa. Jest wielki, jak cerkiewka, zza której wypływa. W Art Gallery Ontario – także w czapce z daszkiem, Na krzesełku siadł Chagall przed swoim obrazkiem, Zaraz podszedł do niego jakiś niewyżyty W trosce o czystość sztuki działający krytyk. - I cóż pan wymalował panie pacykarzu? To dzieło wszystkie prawa fizyki obraża Przecież człowiek sam z siebie nie wzleci do góry, Żeby płynąć po niebie, jak słońce, czy chmury – Rzekł krytyk cicho, ale pewnym siebie głosem. Na to Chagall – Kochany, przecież to jest Josek, On pięknie gra na skrzypcach. Jego majufesa Słysząc – nawet nieboszczyk ruch z siebie wykrzesa I zatańczy. Niestety. Kiedy jest zabawa Josek pije. Pijany łamie wszelkie prawa. Pan wie, ja wiem, że ludzie unieść się nie mogą, A on płynie po niebie, jak gwiazda, czy obłok. Lecz gdybyś go usłyszał raz jeden mój panie, Na pewno byś rozgrzeszył go za to latanie. Napisany: 2018-12-03 Dodano: 2018-12-03 07:23:18 Ten wiersz przeczytano 1226 razy Oddanych głosów: 21 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej »
F3X3I.
